MENDIZABAL ARANBURU, ANTXIÑE
Kariñeri aitak beti deitu izan dio printzesa, eta amamak ere, jaio zenean, printzesa-izena jarri ziotela esan zien gurasoei. Horregatik jakin nahi izan du betidanik Kariñek benetako printzesa bat ote den.
Urteak igaro dira eta, erantzun bat topatu nahian, Printzesa eta ilarra ipuina berriro irakurtzeko eskatu dio amari, txikitan egiten zuen bezala. Azkenean, ohartu da: ez gaitu edertasunak printzesa bihurtzen, sentiberatasunak baizik, hau da, besteen lekuan jartzeko gaitasunak. Eta hori da, hain justu, istorio honetako ergelari erakutsi behar izan diona.